اهدای جایزه به فیلم « جدایی نادر از سیمین » و ابراز احساسات ما ایرانی ها!

چند روزی است که دیگ احساسات بالاترینها روی اجاق « فیلم جدایی نادر و سیمین » ، با هیزم « جایزه گلدن گلوب » دارد غل غل میجوشد! بی آنکه لحظه ای به این بیاندیشند که رژیم سی و سه سال است ما را به مرگ «محدودیت های جورواجورش» گرفته است تا با تب جوایز خرس طلایی، گلدن گلوب و صلح و غیره و ذالک اروپا و آمریکا ما را راضی نگه دارد. سی سه سال است که دارد از خردسال، میان سال و کهنسال میکشد، آوره میکند، قتل های زنجیره ای راه می اندازد، دانشمندان وفیزیکدان را سربه نیست می کنند، ورزشکاران را درتهدید و محدود میکند، بازیکن حرفه ای فوتبال کشور را بدلیل یک حرکت غیر ارادی از بازی محروم میکند. اختلاس های میلیاردی میکنند. و اما امان از دست این آب نبات چوبی های « علاقه ایرانی ها » به جوایزی که به یک ایرانی بدهند، خواه گنجی باشد، شیرین عبادی باشد، کیارستمی و مخملباف باشد یا اصغر فرهادی، فرق نمیکند که کی باشد؟ چه هدفی را دنبال و یا تأمین میکند؟همین که اسم و رسم ایرانی را با خودش یدک بکشد، برای ما ملت ذوق زده کافی است. همه این ابراز و احساسات خوب است و قابل تحسین، اما برای اینکه یک ملت متحد و واحدی شویم کافی نیست. به این بیندیشیم و دست در دست هم قرار دهیم، فردا که رژیم سرنگون شود، اصغر فرهادی های ایران برای گرفتن جوایز جورواجور در صف افتخار ایستاده اند.