آرامگاه،
آخرین ایستگاه زندگی است
وقتی
مسافرزندگی
به انتهای سفرخود
می رسد،
تابوت و
خاک سرد و
تاریکی مطلق قبر
مشتاقانه
درانتظار
مهمان فراخوانده خود هستند!
اما......
تسلیت برای زنده بودنم،
چونکه
تا هستم
کسی مرا بیاد نمی آورد
حتی
اگر در یک قدمی مرگ باشم!
همینکه رفتی ز دنیا
میشوی خوشبخترین مرده ها
چنان یادت میکنند
که روحت
در آن دنیا
آرزو میکند:
ـ کاشک
سالهای پیش
مرده بودم.
علیرضا تبریزی
آخرین ایستگاه زندگی است
وقتی
مسافرزندگی
به انتهای سفرخود
می رسد،
تابوت و
خاک سرد و
تاریکی مطلق قبر
مشتاقانه
درانتظار
مهمان فراخوانده خود هستند!
اما......
تسلیت برای زنده بودنم،
چونکه
تا هستم
کسی مرا بیاد نمی آورد
حتی
اگر در یک قدمی مرگ باشم!
همینکه رفتی ز دنیا
میشوی خوشبخترین مرده ها
چنان یادت میکنند
که روحت
در آن دنیا
آرزو میکند:
ـ کاشک
سالهای پیش
مرده بودم.
علیرضا تبریزی