یک نظر کاملا شخصی ـ نه طرفدار کوروش هستم و نه به گذشته دور و دراز ایران افسوس و غبطه میخورم. اما ازهرتجمعی که رژیم را نشانه برود که درنهایت به نفع مردم ایران باشد استقبال میکنم و آنرا یک قدم به سرنگونی رژیم که خودش بیشترین عامل جدایی بین مردم ایران گشته است نزدیکترارزیابی میکنم.
رژیم برخلاف سال پیش که موضوع حضور مردم در پاسارگاد را جدی نمیگرفت، امسال با بسیج ده هزار نیروی سرکوبگر و بستن راه و مسیر جاده ها بروی آنها گویا متوجه شد که موضوع گردهمایی از سراسرکشور با گویش و فرهنگ بومی مختلف از سراسر ایران دارد به بهانه کوروش راه به اتحاد سراسری می برد! بنابراین پیش دستی کرد با بسیج نیروی سرکوبگرش و با ایجاد سد و موانع در مسیر پاسارگاد قصد داشت مانع برگزاری گردهمایی شود! اما در حاشیه این گردهمایی نظرات ضد و نقیضی از سوی "دلواپسان" البته از نوع دلسوزانه اش در فضای مجازی منتشر میشود گویی در نهایت این تجمع راه به "قومگرایی و شونیسم و نژاپرستی" میبرد! که این نظریه به خودی خود، خط بطلانی روی نظریه هایی از قبیل اینکه "رژیم" در صدد اختلاف انداختن و تجزیه کردن ایران میباشد، میکشد! چون در آن صورت حضور گسترده مردم از هر طیف در پاسارگاد اگر چنانچه پیام تجزیه طلبی داشت، رژیم را وارد میدان نمی کرد! بیشتر از هر کسی خود رژیم از اتحاد مردم با هر اسم و مرامی وحشت دارد! چون خوب میداندـ اگر سرنخ کنترل اوضاع از دستش در برود، شرایط به نفع نیروی براندازی میشود که پتانسیل تغییر و سمت و سو دادن مردم را دارد، رژیم خیالش راحت است که سلطنت طلب ها به مثابه کبریت بی خطر از نوع خیسش می مانند! بنابراین تمام تمرکزش به روی جریانی می باشد که از هر نوع تجمعی استقبال میکند و بطور جدی اخبارش را پوشش میدهد و سعی میکند که آنرا به سوی سرنگونی کانالیزه کند!
به عقیده من، این کاملا اشتباه است که تجمعات مردم را به سلطنت طلب ها و یا قومگراها و نژادپرستان متصل کنیم! چون در آن صورت میشود نتیجه گرفت ـ صدای ما، در سایه دمکراسی بدون ترس از هرگونه برخورد خشونت آمیز از سوی پلیس از جای گرم برمی خیزد! گویا فراموش کرده ایم که در عصر ارتباطات بسر می بریم نه در سال پنجاه وهفت، باور ندارم تمام کسانیکه در گردهمایی شرکت میکنند همه از قشر مرفه جامعه یا نژادپرست و سلطنت باشند و این گونه قضاوت کردند برعکس به نظر من توهین به شعور مردمی است که خودشان بیشترین فشار را روی گرده خودشان احساس میکنند! خوب است قبل از هر گونه قضاوتی خودمان را یک لحظه در شرایط آنها بگذاریم، البته نه با تجربیاتی که از زندگی در خارج ازکشور داریم، دقیقا با همان شرایطی که آنها چهل سال است جمهوری اسلامی را تحمل کرده اند!
علیرضا تبریزی
رژیم برخلاف سال پیش که موضوع حضور مردم در پاسارگاد را جدی نمیگرفت، امسال با بسیج ده هزار نیروی سرکوبگر و بستن راه و مسیر جاده ها بروی آنها گویا متوجه شد که موضوع گردهمایی از سراسرکشور با گویش و فرهنگ بومی مختلف از سراسر ایران دارد به بهانه کوروش راه به اتحاد سراسری می برد! بنابراین پیش دستی کرد با بسیج نیروی سرکوبگرش و با ایجاد سد و موانع در مسیر پاسارگاد قصد داشت مانع برگزاری گردهمایی شود! اما در حاشیه این گردهمایی نظرات ضد و نقیضی از سوی "دلواپسان" البته از نوع دلسوزانه اش در فضای مجازی منتشر میشود گویی در نهایت این تجمع راه به "قومگرایی و شونیسم و نژاپرستی" میبرد! که این نظریه به خودی خود، خط بطلانی روی نظریه هایی از قبیل اینکه "رژیم" در صدد اختلاف انداختن و تجزیه کردن ایران میباشد، میکشد! چون در آن صورت حضور گسترده مردم از هر طیف در پاسارگاد اگر چنانچه پیام تجزیه طلبی داشت، رژیم را وارد میدان نمی کرد! بیشتر از هر کسی خود رژیم از اتحاد مردم با هر اسم و مرامی وحشت دارد! چون خوب میداندـ اگر سرنخ کنترل اوضاع از دستش در برود، شرایط به نفع نیروی براندازی میشود که پتانسیل تغییر و سمت و سو دادن مردم را دارد، رژیم خیالش راحت است که سلطنت طلب ها به مثابه کبریت بی خطر از نوع خیسش می مانند! بنابراین تمام تمرکزش به روی جریانی می باشد که از هر نوع تجمعی استقبال میکند و بطور جدی اخبارش را پوشش میدهد و سعی میکند که آنرا به سوی سرنگونی کانالیزه کند!
به عقیده من، این کاملا اشتباه است که تجمعات مردم را به سلطنت طلب ها و یا قومگراها و نژادپرستان متصل کنیم! چون در آن صورت میشود نتیجه گرفت ـ صدای ما، در سایه دمکراسی بدون ترس از هرگونه برخورد خشونت آمیز از سوی پلیس از جای گرم برمی خیزد! گویا فراموش کرده ایم که در عصر ارتباطات بسر می بریم نه در سال پنجاه وهفت، باور ندارم تمام کسانیکه در گردهمایی شرکت میکنند همه از قشر مرفه جامعه یا نژادپرست و سلطنت باشند و این گونه قضاوت کردند برعکس به نظر من توهین به شعور مردمی است که خودشان بیشترین فشار را روی گرده خودشان احساس میکنند! خوب است قبل از هر گونه قضاوتی خودمان را یک لحظه در شرایط آنها بگذاریم، البته نه با تجربیاتی که از زندگی در خارج ازکشور داریم، دقیقا با همان شرایطی که آنها چهل سال است جمهوری اسلامی را تحمل کرده اند!
علیرضا تبریزی
