در باره تجمع « ویلپنت » عاشقان و یاران مقاومت قبل و بعد از گردهمایی با بیان و قلمی شیوا به زیبایی گفته و نوشته اند. حقیر نیز وظیفه خود میدانم به سهم خود با اندک سوادم چند سطری در تحسین و ستایش آن بنویسم. بدون شک آنها که بخیل و حسود هستند، نخواهند توانست با چشمان کم سو و عینک بدبینی ناظر دریای مواج انسانهایی باشند که از هر قشر و گروه و ملیتی گرد آمده بودند تا « دردهای مشترک را فریاد کنند ». نیک میدانیم ویروس و اپیدمی بنیادگرایی، فقط گریبان مردم ایران را نگرفته است، بیماری خطرناکی که به جد " صدها بار بدتر از بمب اتم " دارد در سراسر دنیا قربانی میگیرد. طبیعتا می بایست از سراسر جهان برای نابودی اش همه با هم متحد شویم. خوشتبختانه این مهم به همت مجاهدین و مقاومت سازمان یافته بطور جدی شکل گرفته است. برپایی مانور سیاسی ویلپنت نشان از توان وقدرت تشکیلاتی مجاهدین و شورای ملی مقاومت دارد. تجمع ایرانیان و ملیت های دیگر در ویلپنت بدون اغراق بزرگترین رژه سیاسی در مقابل « مماشات » بود، که اجرایش تنها ازتشکیلات منظم و منسجم همچو مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت ایران با اراده آهنین آنها برمیاید. این افتخاری است بس ارزنده در تاریخ سیاسی میهنمان که بی گمان فردا پس از فرو نشستن گردوخاک های تبلیغات منفی، و سانسور های خبری در ایران، هر ایرانی از شنیدنش با جان و دل به آن مباهات خواهد نمود. حاسدان و فاسدان ـ دشمنان رنگارنگ مجاهدین و شورای ملی مقاومت بدانند جیغ های بنفش، « زرد » وسبزشان با پوش انتقاد و طنزهای « زرد و مسخره » در میان صدای رعد و تندر حقیقت و صداقت محو خواهند شد. و یقین داشته باشند ابر سیاه خیانتشان کوچکترین تأثیری بر روی نور خورشید مبارزه و مقاومت نخواهد داشت.
علیرضا تبریزی
