صدای پای انقلاب می آید!

بنگر

انقلاب از خواب

چهل ساله خویش

برخاسته است

بنگر

چگونه صدای زمین

زیر پای «انقلاب» کرمانشاه

 به ارتعاش در آمده است!

به همان سان

که صدایش 

سال پنجاه و هفت

زیر پای طبس

به لرزش در آمد!

بنگر

در آینه صداقت

که چگونه مردم

دست ها را بهم زنجیر کرده اند

و عمامه داران

هراسان

گناه سهل انگاری

خویش را

به پای یکدیگر

می نویسند!

آهای جنایتکاران 

اکنون

گوش ها و چشمانتان را

خوب باز کنید

این صدای

پای انقلاب است

که پشت سد

کرمانشاه

آماده خروشان است

تا کاخ هایتان

را بر سرتان

آوار کند!

علیرضا تبریزی

من دزد مشترکم تو سکوت کن!

اشک تمساح است
لبخند ساختگی است
عشق، پول است 
اشک آن روز لبخند پولم بود
من حقیقتم
آواز تلخ
با چشم بند
صامت 
نا بینا
نادان
من دزد مشترکم تو سکوت کن!
درخت با تبر سخن میگوید
علف با داس
ستاره خاموش
و من به تو هیچ نمی گویم
ناشناس باش
رهایم کن
به من هیچ نگو
قلبت را تهی کن
من ریشه های  تو را میزنم
با لبانت سکوت کرده ام
دست هایت با دستانم غریبه است
در ازدهام تاریک با تو خندیده ام
برای خاطر مردگان
و در زندستان روشن با تو سکوت کرده ام
زشت ترین مرثیه ها را
زیرا که زندگان این سال
بی مهرترین مردگان بوده اند
رهایم کن
دستانت با من غریبه اند
ای زود یافته با تو حرفی ندارم
بسان آسمان بدون ابر
بسان کویر
بسان ارومیه
بسان قفس
بسان تبر که با درخت سخن میگوید
زیرا که من
ریشه های تو را میزنم
زیرا که صدای من
با صدای تو غریبه است


با پوزش از شاملوی بزرگ به خاطر دست بردن در شعر زیبایش «من درد مشترکم مرا فریاد کن»

علیرضا تبریزی

فاجعه ای بنام آخوند

ازآخوند جماعت

بیش از این 

انتظار سازندگی داشتن

وقت کشی است،
آنها از بهر
خرابی آمده اند
از هر حوادثی
که پیش آید
با خوشحالی
استقبال میکنند!
به تجربه آموخته اند
با ایجاد فاجعه
طبیعی یا غیر طبیعی
در میان آتش و دود و
درد و اشک مردم
چند صباحی دیگر
به زندگی نکبت بارشون
بیشتر ادامه میدهند!

علیرضا تبریزی

زلزله آخوندی

درد، درد زلزله نیست
درد عدم اعتماد
به مردمی است
که حتی به زلزله زده ها
نیز رحم نمیکنند!
چهل سال 
گرفتار زلزله ای گشته ایم
که واحد خرابی اش
"ریش » است
که هزاران بار
مخرب تر از 
 هفت ممیز سه «ریشتر» است!

علیرضا تبریزی