یاد پدر خدابیامرزم افتادم، خیلی تعارفی بود، خدابیامرز آنقدر تعارفی بود که همه را خسته می کرد، کار تعارفش بجایی رسیده بود که در خانه خود میزبان، به خود میزبان هم میوه و یا شیرینی تعارف می کرد. القصه اگر سیاست نوعی از تعارف باشد، به نظرم پدرم یکی از سیاستمدارترین آدمهای روی زمین محسوب میشود. اما برعکس بنده خدا از قضا صداقت و سادگی اش زبانزد دوست و آشنا بود، تنها چیزیکه نداشت همان سیاست بود.
با این مقدمه خواستم راهی باز کنم به دنیایی که سیاست مملو از تعارفات سیاسی شده است، منتهی بجای شربت و شیرینی، حقوق بشر را گذاشته اند در سینی مماشات، میوه شهید در اشرف به همدیگر تعارف می کنند. مجاهدین " قربانی میزبانی" است که صاحبخانه اش مزدور عراقی است، که از آنها فقط با "سبد شهید" پذیرایی میکنند، حقوق بشر، لباس سکسی فریبنده ای به تن دارد، که در مجلس عزای " مجاهدین" دارد بر سر خون آنها با آقای مماشات رقص مرگ می کند. حضار تعارفی با چاپلوسی "جشن کشتار "را تقبیح می کنند و نشان می دهند که اشتهایشان از این همه خون ریخته بر روی زمین داغ کور شده است ، اما در عوض جامهای "شراب نفت" را به سلامتی هم می نوشند
.
آقایون جنازه مجاهدین را پیچیده اند لای کفن لیست تروریستی اشان و در مجلس یابود برایشان اشک تمساح می ریزند. و معلوم نیست که از کی دارند سئوال میکنند: آنها که تروریست نیستند، پس چرا در لیست هستند؟ تعارف سیاسی می کنند و از خون ریخته شده آنها تمجید می کنند. و جنازه آنها را در غسالخانه خروج از اشرف تعمید می دهند. چشمانشان را به روی جنایات اشرف می بندند، اما با دیدن یک فیلم ده دقیقه ای از ساعتها مهمانوازی عراقی ها با تیر و لودر و آر پی جی ملتهب می شوند، تعارف میکنند: چه جنایاتی، نظیرش را تا بحال ندیده بودیم! ولی وقتی دیگری به حق میگوید: من در باره اشرف هیچ چیز نمی دانستم، اما حالا که میدانم از امشب نمی توانم از فکر جنایات علیه اشرف بخوابم. آن دیگر کس با تعارف، بی تعارف مجلس را ترک میکند. خدا کند که فقط از شرمش این کار را کرده و از آزار وجدانش باشد.
ما گر ز سر بریده میترسیدیم
در محفل عاشقان نمی رقصیدیم
علیرضا تبریزی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر