برای اینکه خوب خودمان را بشناسیم، بشناسیم که چقدر با دنیای خارج از خودمان، یعنی خارج از ایران فرق داریم، اصلا لازم نیست دور دنیا را گشت بزنیم تا بفهمیم ما با بقیه فرق داریم. مسلما تفاوت که باید داشته باشیم، منتهی این فرقی که منظورم هست، یک کم با بقیه ملیت ها، تفاوت میکند! ملت عجیبی هستیم، معلوم نیست دلسوزیم یا سنگ دلیم، مهربانیم یا که نامهربانیم، بیگانه پرستیم یا وطن پرست. متحدیم یا متفرق، عاشقیم یا مشعوق، دوستیم یا دشمن، در مجموع هر طرف که باشیم حالت طبیعی نداریم، یا آنقدر مهربان میشویم که از مهربانی زیاد به حالت تهوع می رسیم. یا انقدر بی مهر و بی وفا می شویم که از هم متنفر میشویم. ما ایرانی ها اکثرا چهار تا بیت از حافظ و سعدی و مولانا حفظ کرده ایم، بی آنکه به محتوای همان اشعار پایبند باشیم، سربزنگاه از آن بعنوان صدا خفه کن سود میبریم، یعنی تو دهنی میزنیم، برای اینکه سنگینی بار منطقت را روی کول طرفت بگذاری چهار تا بیت تکراری میخوانی تا به او ثابت کنی « تو چیزی حالیت نیست »؛ جالب اینکه با احساسات بحث منطقی می کنیم. و جالبتر از آن هم همدیگر را خودمحور میخوانیم. با اینکه در منجلاب " احمدی نژاد " غرق هستیم، اما هنوز با غرور غیر قابل وصف با حلوای گرد وخاک گرفته « منشور کوروش کبیر » دهان رویاهایمان را شیرین میکنیم، اما غافلیم که در جهل مرکب غرور کمرنگ شاعران نامی غوطه وریم. واقعیت، در مورد ایران فقط یک چیز است، فقر فرهنگی، فقری که بر فردفرد مان حاکم است. فقری که حاکمان زورگو سالها ما را دست آموز بی فرهنگی خودشان کرده اند. بی آنکه خودمان متوجه باشیم، همان کاری را میکنیم که همانها خودشان میخواهند. نتیجه فقر فرهنگی همانی است که اکنون در سایت ها، از جمله « بالاترین » شاهدش هستیم، یک فرهنگ لمپنیزم مملو از کینه و عداوت نسبت به یکدیگر، بی آنکه در این دنیای مجازی همدیگر را دیده باشیم، با مشت و لگد کلمات به جان یکدیگر می افتیم. بی آنکه حتی به این فکر کنیم؛ تنها نهادهایی که فیضش را میبرند، همان نهادهای سازنده ماشین سیاسی قتل و جنایت در جمهوری اسلامی هستند. بنابراین قبل از اینکه وارد یک فاز انقلاب نوین بی حاصل دیگری شویم، بهتراست خارج از هر گونه تعلقات سیاسی یک "تحول فرهنگی شعور"ایجاد کنیم، تا فارغ از هر گونه کینه و عدوات سیاسی نسبت به یکدیگر، ایران را به معنای واقعی نخست از شر یک دیکتاتوری مذهبی فاشیستی رها سازیم، بعد دست در دست هم کشور عزیزمان را آباد کنیم.
علیرضا تبریزی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر