دستم را بگیر
در این وادی بیکران سرگردانی
هر کس
ساز و نقاره خودش را میزند
فقط راه را به من نشان بده!
تا سره منافقین را از مجاهدین
باز شناسم!
منافقین، اغلب داغ ننگی
بر پیشانی دارند
تا مردم را بفریبند
نمازشان هیچ وقت
قضا نمیشود!
ریش انبوهی دارند
تا تظاهر به دین داری کنند
حیله گرانی
که خود بیش از همگان
دروغ میگویند!
مروج خرافات و
دعای شب و
نماز وحشتند
سوار بر ماشین های لوکس و
ضد گلوله میشوند،
چون میدانند
دعایشان اجابت نمیکند!
نسخه فقر وبیچارگی
برای مردم بینوا می پیچند
اما خود در کاخ ها و
برج های بلند
عافیت می نشیند!
از صواب و ثواب آخرت
در باب امساک و پرهیزگاری
داد و سخن میگویند
بی آنکه خود به آن پایبند باشند!
این جماعت جملگی
واعظانند کاین جلوه در محراب و منبر میکنند
چون به خلوت میروند
هزار ویک کار دیگر میکنند!
اکنون نظر کن مجاهدین را
با ظاهری آراسته
و باطنی پیراسته
خلق را چنان می ستایند
تو گویی خدایشان را می پرستند
بین کافر و مسلمان
مرزی نیست آنها را
با حجاب خویش
کشیدن خمینی را به ذیل
از ماه به درون چاه ویل
آنگاه که به خمینی ملعون گفتند:
حجاب امری است اختیاری
نه اجباری!
قانون اساسی و
اصل ولایتش را مردود دانستند
زانگاه دیو جماران
فتوا داد:
مجاهدین ز کافر بدترند!
زان پس ایل چماقداران
با چوب و چماق و چاقو ودشنه
شدند به خون مجاهدین تشنه
و چنین شد که پس از سه سال
تحمل آزار و اذیت
بوزینه گان ولایت
کاسه صبر مجاهدین
لبریز شد
بانگ مرگ بر خمینی
طنین انداز
تنها ره رهایی،
جنگ مسلحانه شد!
و این نبرد
تا پیروزی
همچنان ادامه دارد!
علیرضا تبریزی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر