امروز روز والنتین است! دلم گرفته است. درست شش روز مانده به « والنتین » سحرگاهان، چهل موشک و خمپاره به سوی « زندان لیبرتی » ( بی مورد هم نیست که اسمش « زندان آزادی » است ) پرتاب میکنند ـ به مکانی که شرایطش خیلی بد و نامناسب است. جایی است که پس از انتقال مجاهدین از اشرف به آنجا، در مدتی بس کوتاه « کمپ لیبرتی » ـ " زندان لیبرتی" نام گرفت. راستی آنها در آن مکان بسته چه تهدیدی جانی و مالی برای کسی داشتند؟ و چه مزاحمتی برای کسی فراهم میکردند؟ راستی چقدر باید از درجه والای انسانیت به پست ترین نقطه نزول کنی که ناظر و آمر این « جنایت سفید » باشی؟ جنایتی که معتاقب آن شش شهید ودهها مجروح به جا بگذارد. در کجای این عمل « عشق » نهفته است، کجای این عمل مباهات دارد؛ انسان های بالغ، مدعی فهم و شعور! جوازاین جنایت را صادر کرده اند، همانهایی که قوانین حقوق بشر را نوشته اند؛ همانها، خودشان نیزمقدمات جنایات را برای دیکتاتورهای کوتوله فراهم میکنند که حتی در باطن اکراه دارند فرهنگ آنها را هم طراز خودشان بدانند. همانها. این « حقوق بشر» لعنتی را که بعضی ها با آن ژست انسان بودن میگیرند؛ آیا حقیقتا نمیدانند « آن » فقط برای پشت ویترین افاضات خوب است!؟ راستی در مقر سازمان ملل چه میگذرد؟ اصلا وقتی « وتو » هست؛ معنی و مفهوم سازمان ملل یعنی چه؟ اصلا این آقایان با کت و شلوار اتو کشیده وکروات دو گره؛ چه غلطی برای این جهان نا منظم میکنند؟ پیش خود میگویم: کاشکی آنقدر قدرت داشتم که میتوانستم آن شعر سعدی را از بالای سردرسازمان ملل میکندم و میگفتم: " شما بی فرهنگ ها، فرهنگ ها را نابود کردید؛ شما بی فرهنگ ها غلط میکنید نیات خالصانه سعدی بزرگ را با افکار کثیف تان نجس میکنید؛ آن شعر را از سر در سازمان ملل تان پاک کنید؛ این لباس برازنده قواره افکار کثیفتان نیست؛ دیگربس است دروغ و حیله های دمکراسی مآبی؛ دیگر بس است چپاول و دزدی و کشتار با اسم حقوق بشرـ توکز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی ...... "
به این می اندیشم، در عصر ارتباطات، اگر امروز والنتین پس از 1744 سال زنده میشد، با دیدن این همه وحشیگری و جنایت پیش خودش چه میگفت؟ یقین دارم، بعد از شنیدن و دیدن جنایات روزانه بشار اسد ـ جنایات و کشتارزندان لیبرتی از ناظرین و آمرین این جنایات به او حالت تهوع دست میداد.
علیرضا تبریزی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر