به ایدئولوژی خاصی تعلق ندارم، ایدئولوژی ام خیلی ساده است " هوادار ایدئولوژی ای هستم که به طور مطلق رژیم ضد ایرانی و ضد بشر، اسید پاش، ریحانه کش و« ضد هپی » را نفی میکند." خوشبختانه از گروه ذکر شده بالا مدنی تر و اجتماعی تر نداریم، آنها به هیچ گروه سیاسی تعلق ندارند، مخصوصا به مجاهدین، تا کودکان نابالغ سیاسی به بهانه « آب نبات مبارزه مسالمت آمیز » کشتار و آزار و اذیت آنها توسط رژیم داعشی را به « منافقین! » نسبت بدهند. و از ترس جان، از مبارزه کردن طفره بروند و نهایتا دلیل شقاوت و بی رحمی ابوداعش را، ایستادگی مجاهدین بدانند.
معتقدم انگل های سیاسی از بدترین نوع اپورتونیست ها هستند، که عموما حیا را قورت داده اند و آبرو را قی کرده اند. یکی از صفات بارز اپورتونیست ها، بیشرمی است. کسی که بی شرم باشد، موجود همه چیز خوار میشود، فرق نمیکند که عمامه بر سرش باشد یا نباشد. در همین راستا اینترنت برای این جماعت ارزانترین راه غرولند است، به خود ژست مبارز میگیرند، ولی چوب لای چرخ ماشین مبارزان و مردم میگذارند. تا دودش بیشتر به چشم مردم برود. با کمک دشمن قهار درشبکه مجازی، به شانتاژ برعلیه اپوزیسیون می پردازند. سایت ها یشان می ماند عین یک فروشگاه زنجیره ای که درآن هر بریده ای و یا دم بریده ای یک غرفه باز کرده است. در آنجا بساط دروغ شان را پهن میکنند تا شاید بتوانند اجناس بنجولشان که بوی متعفن لجن میدهد را به کسانیکه برای رفع قضای حاجت به آنجا میروند، غالب کنند. دشمن قهار برای نابودیت از هر ابزاری سود می برد. اما مجاهدین در همه زمینه ها هوشیار هستند. به تمام سایت های اصلی و یا فرعی دشمن سرک میکشند تا از جعلیاتی که برایشان میسازند غافل نباشند. و بدین وسیله درمی یابند هر ننه قمری که یک روزی با آدرس اشتباهی وارد میدان مبارزه شده است و بعد از اینکه متوجه شده است کارهر بز نیست خرمن کوفتن، فلنگ را می بندند و میدان مبارزه را ترک میکنند، در می یابند آنها بدلیل ماهیت و یا خاصیت اپورتونیستی اشان، چاقو تیز کن میشوند، متخصص تیز کردن کارد های جلاد میشوند. تا گلوی حق را ببرند.
جهت نمونه دکتر« روانگاو » و بدون پرنسیپ، درزمینه روانشناسی هیچگونه تخصصی ندارد و اگراطلاعاتی هم دارد ناقص و ناکافی است. اما بیشرمانه با جسارت سندرم مبارزینی را که بیش از نیم قرن از خود گذشتگی کرده اند و از جانشان مایه گذاشته اند را « بیماران عقیدتی » میخواند، آنهم مبارزینی که همچنان مشغول مبارزه با یکی از پیچیده ترین نوع سیستم مافیایی مذهبی در تاریخ بشریت هستند. گویی طرف فراموش کرده است، انگار نه انگار که مجاهد متوفی و یا شهیدی که امروز بدلیل محاصره یا ممانعت پزشکی مزدوران مالکی دارفانی را وداع گفته است. او، همان مجاهدی بوده است که چندی پیش با اهانت به او مارک « بیمار عقیدتی » زده است، اما اکنون درسایت « دریچه نفرتش » با بی شرمی تمام برای سوگ میریعقوب ترابی مرثیه می سراید « چرا قلب آدمی می ایستد ». زهی بیشرمی.
علیرضا تبریزی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر