برای حفظ آزادی، سه سال کشمکش با رژیم، که با وعده های آبکی آزادی و دمکراسی ازسوی خمینی شروع شد؛ با قتل عام و خاک و خون کشیدن میتینگ 30 خرداد 60 و حمله به مخفی گاه مجاهدین در19 بهمن همان سال خاتمه یافت. نهال انقلاب از22 بهمن سال 1357 تا 19 بهمن 1360 یعنی سه روز مانده به سالگرد انقلاب، شکوفه نداده پژمرده شد. الحق که وجود جنگ، برای خمینی یک "نعمت الهی" بود. درسایه خوفناک جنگ، صدای هر اعتراضی را در نبود مبارزین به راحتی خفه میکردند.
مبارزه وارد فاز جهانی شده بود، اروپا که با سکوت خودش نقش اصلی را در«بریدن سر مرغ آزادی» ایفا کرده بود، اکنون فرانسه با اکراه و ناچارا باید می پذیرفت که کشورش پلاتفرم مبارزات سیاسی برعلیه رژیم مادون سرمایه داری، توسط مجاهدین و شورای ملی مقاومت شود. اگرچه مبارزه مسلحانه در19 بهمن 1360 ظاهرا شکست خورده بود، اما رژیم خوب میدانست، حضور مجاهدین و شورای ملی مقاومت در اروپا دیر یا زود برآتش زیرخاکسترخشم مردم خواهد دمید. ازهمین نقطه، باب سیاست مماشات دراروپا با رژیم باز میشود، ضمن اینکه برای بر پا نگه داشتن آتش جنگ، به دو کشور ایران وعراق ملات جنگی میرساندند. جنگ، درست مانند دو لبه قیچی بود، یک لبه اش غرب بود، لبه دیگرش رژیم، که سعی می نمودند مردم «یک پارچه» را در برابر مخالفت با رژیم از میان قیچی کنند.
مجاهدین و شورای ملی مقاومت محور اصلی سیل پناهنده گان ایرانی به اروپا شدند. البته گروه های سیاسی دیگر هم بودند، که در این زمینه فعالیت میکردند، اما محوریت اصلی را نداشتند. چون، آنها فقط میتوانستند قشر خاصی را پوشش دهند، در صورتیکه مجاهدین و شورا طیف وسیعی از مردم را از طبقات مختلف جامعه زیر چترخود داشتند. به هر رو آنها درفضای دمکراسی موجود اروپا، در قاره مهد حقوق بشر، قاره ای که مدعی پایه گذاری کنوانسیون چهارم ژنو است، به اعتبار سیاسی مردم ایران افزودند، هویت سیاسی مردم را برجسته کردند تا کسانی که از رژیم دیکتاتوری مذهبی خسته ومنزجر هستند راهی برای فرار از جهنم جمهوری اسلامی داشته باشند. با افشاگریهای آنها درحضور خبرنگاران جهان از ضرب وشتم مردم توسط رژیم، پرده جنایات رژیم را کنار زدند وآنرا در حضور چشمان نامحرم جهانیان برهنه کردند. انکارش دیگر غیر ممکن بود، اکنون اروپا دیگر نمیتوانست، سرش را در لاک بی خبری فرو کند. حال هیکل قناس «جمهوری اسلامی» پس ازکشف حجاب شعار «نه شرقی ونه غربی ، جمهوری اسلامی» توسط اپوزیسیون در تبعید عریان شده بود، اکنون با چشمان خودشان می دیدند که چه جنایات هولناکی پشت این شعارهرروز در ایران اتفاق میافتد.
ادامه دارد.... *************
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر